ជីវិត និងស្នាដៃរបស់ តូស្ហីមីឈី អូកូបូ1830-1878 អ្នករៀនដោយស្ដាប់
អូកូបូ កើតពីថ្ងៃទី២៦ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៨៣០ ។ បើពោលពីការសិក្សា គ្មានអ្វីជាលក្ខឋានទេ ព្រោះប្រទេសជប៉ុន ក្នុងសម័យកាលជាង១០០ឆ្នាំមកនេះ ឥតបានចាត់ការសិក្សាតាមរបៀបអឺរ៉ុបទាល់តែសោះ ទាំងប្រទេសជប៉ុន ក៏ត្រូវជនជាតិស្បែកសជិះជាន់រហូតដល់ទៅមានច្បាប់ហាមមិនឲ្យជនជាតិជប៉ុនធ្វើការទាក់ទងនឹងជនជាតិស្បែកសទៀតផង ។ ការសិក្សារបស់អូកូបូ ទើបប្រកាន់តែការសិក្សានៅផ្ទះ ស្ដាប់តែមនុស្សធំនិយាយឲ្យស្ដាប់ពីកិច្ចការផែនដី ហើយដល់កាលធំឡើង ខ្លួនឯងក៏មានមិត្តសម្លាញ់ពីរបីនាក់ ដែលតែងតែមកជួបគ្នាសឹងតែរាល់ថ្ងៃ សន្ទនាជជែកឲ្យយោបល់គ្នាផ្សេងៗ ខួរក្បាលរបស់ អូកូបូ បានទទួលការអប់រំដោយវិធីនេះឯង ទើបខុសពីវីរបុរស រដ្ឋបុរស ឬមហាបុរសដទៃទៀតជាច្រើនដែលសុទ្ធតែបានចូលមហាវិទ្យាល័យ បានទទួលការសិក្សាយ៉ាងប្រសើរមកហើយ ។ បើទុកជាដូច្នោះ សេចក្ដីឈ្លាសវៃរបស់ អូកូបូ ក៏មិនចាញ់ពួកអ្នកទាំងនោះឡើយ ។
ដោយអំណាចការបានស្ដាប់បានឮច្រើន អូកូបូ ទើបបានលក្ខឋានច្រើនប្រការ ជាគ្រឿងពិសោធន៍ឲ្យរដ្ឋាភិបាលឃើញការអាក្រក់ទន់ខ្សោយរបស់ជនខ្លះៗក្នុងគណៈរដ្ឋាភិបាល ។ តមកអាយុ២៣ឆ្នាំ បានឱកាសចូលគាល់ព្រះអង្គម្ចាស់ ណារិអាគី ដែលកាន់អំណាចនៅប្រទេសជប៉ុនក្នុងវេលានោះ ហើយក៏ស្នើខពិសោធន៍របស់ខ្លួន ដែលបានធ្វើមកជាយូរហើយ ។ ដោយហេតុនេះឯង អូកូបូ ទើបបានទទួលតំណែងរាជការខាងក្រសួងហិរញ្ញវត្ថុ និងជាទីប្រោសប្រាណរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់ ណារិអាគី យ៉ាងក្រៃលែង ។ តែមានរឿងថា អូកូបូ ជាអ្នកមាននិស្ស័យរឹងប៉ឹងពេកនៅក្នុងពេលខ្លះ ទាល់តែព្រះអង្គម្ចាស់ ណារិអាគី មានព្រះរាជឱង្ការពោលពីអូកូបូ ថា ជនប្រភេទនេះរកបានដោយលំបាក និងមានប្រយោជន៍បំផុត តែមានតែខ្ញុំម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលចេះយកមនុស្សនេះទុកក្នុងកណ្ដាប់ដៃបាន ។
អាយុ៣០ឆ្នាំ អូកូបូ បានជាអធិការកិច្ចការឃ្លាំងប្រាក់ ។ អាយុ៤២ឆ្នាំ បានជាភូឈួយឯកអគ្គរាជទូតពិសេស ដែលបញ្ជូនជាផ្លូវការទៅកាន់ប្រទេសអង់គ្លេស បារាំង អាល្លឺម៉ង់ និងរុស្ស៊ី ហើយក៏ឆ្លៀតយកឱកាសនោះឯង សិក្សាយកវិជ្ជាថ្មីៗទៀតបានជាច្រើន ។ លុះត្រលប់មកប្រទេសជប៉ុនវិញ បានជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃ ក្នុងអាយុ៤៤ឆ្នាំ ។
អូកូបូ ជាវីរជនជប៉ុនដំបូងបំផុតដែលជាអ្នកយល់ថា ការដែលនឹងប្រជែងប្រណាំងនឹងជនជាតិស្បែកសបាននោះ ចាំបាច់ត្រូវរៀនតាមវិធីសិក្សារបស់ជនជាតិស្បែកស យកមកផ្លាស់ប្ដូរកិច្ចការផែនដីរបស់ខ្លួន និងមិនគួររឹងរូសយកតែការច្បាំងជាត្រីមុខតែម្យ៉ាងតាមគំនិតរបស់ពួក សាមូរ៉ៃ(Samurai) ឡើយ ។ ហេតុនោះឯង រដ្ឋបាលនយោបាយរបស់ អូកូបូ ទើបងាកទៅរកផ្លូវដែលនឹងបើកការទាក់ទងជាមួយជនជាតិស្បែកសឲ្យបានច្រើនឡើងផ្ដើមធ្វើការកែប្រែសន្ធិសញ្ញានឹងប្រទេស ។ ស្ថាបនាផ្លូវរថភ្លើងរៀបចំក្រុមនគរបាលតាមបែបទំនើបផ្គត់ផ្គងខាងវប្បកម្ម តាំងសាលារៀនខាងកសិកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម កិច្ចការផ្សេងៗរបស់អូកូបូ នេះញ៉ាំងប្រយោជន៍ដ៏ធំមហិមាដល់ប្រទេសជប៉ុន តែក៏រមែងមិនជាទីពេញចិត្តរបស់ជនជាតិជប៉ុន ដែលមិនត្រូវការយកតម្រាប់ជនជាតិស្បែកស ។ ដូច្នេះទើបមានគណៈបក្សពួកដែលធ្វើការតតាំងប្រឆាំងជំទាស់នយោបាយរបស់ អូកូបូ ។ តែ អូកូបូ បានទទួលការគាំទ្រពីព្រះមហាក្សត្រ ទើបអាចយកឈ្នះពួកបក្សដែលជំទាស់ ចាត់ការស្ថាបនាប្រទេសជប៉ុន ឲ្យចូលបែបទំនើបរហូតមក ។ តែ៥ឆ្នាំក្រោយពីបានជានាយករដ្ឋមន្ត្រី អាយុ៤៨ឆ្នាំ គ.ស១៨៧៨ ក៏ត្រូវជនពុំស្គាល់មុខលួចសម្លាប់កណ្ដាលផ្លូវថ្នល់ យ៉ាងគួរឲ្យអាណោចអាធ័មក្រៃលែង ។ មរណភាពរបស់ អូកូបូ នាំមកនូវសេចក្ដីតក់ស្លុតដល់ព្រះរាជានៃប្រទេសជប៉ុនយ៉ាងលើសលប់ ។ ព្រះអង្គទ្រង់ជាអ្នកចាត់ចែងពិធីបញ្ចុះសព អូកូបូ ផ្ទាល់ព្រះអង្គឯង ។ រហូតមកទល់នឹងថ្ងៃមរណៈ អូកូបូ មានទ្រព្យសម្បត្តិសល់នៅត្រឹមតែ២០០យេនប៉ុណ្ណោះ ។ អូកូបូ ធ្លាប់បានទទួលព្រះរាជអំណោចដ៏ច្រើនពីព្រះមហាក្សត្រម្ដងដែរ តែគាត់ពុំបានយកទៅជាប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន បែរជាយកទៅទំនុកបម្រុងសាលាវប្បកម្មទាំងអស់ទៅវិញ ។
បានសេចក្ដីថា អូកូបូ ទទួលមរណៈភាពទៅចោលគ្រួសារនៅក្រោមអំណាចនៃសេចក្ដីក្រខ្សត់ ខុសពីជនដទៃៗទៀត ៕
ដោយ ស៊ា ប៊ុនភេង សៀវភៅសាងខ្លួនឯង
កែសម្រួលដោយ:Mr365
